Kiedy dowiedziałem się, że powstaje kolejny film o silnej, niezależnej kobiecie, która nie potrzebuje silnego męskiego ramienia, wywróciłem oczami stękając ze znudzenia. Do filmu zasiadłem spodziewając się, że rozbawi mnie do łez współczesną narracją. Ale z każdą minutą ten film chwytał mnie za serce. Elodie nie jest kolejnym babochłopem, ale prawdziwą damą, która walczy sprytem i przebiegłością. Scenariusz niezbyt skomplikowany, ale spójny i logiczny - jeśli informuje nas, że Elodie lubi rysować labirynty, to kiedyś jej się ten talent przyda. A przy tym film jest przepiękny. Królestwo, do którego trafia nasza damulka wygląda jak Toussaint z Wiedźmina - wielki zamek, góry, jeziora, winnice. Scenografia i kostiumy są bajeczne. Zbroje wyglądają jak zbroje, a nie kartonowe podróbki. A smoczyca... smoku, jesteś piękna. I co chwila jakiś smaczek, epickie ujęcie na tapetę komputera (scena z ptakami!). Nie jest to wiekopomne arcydzieło, boli ugrzecznienie pod widownię 12+, nie rozkłada na deski grą aktorską. Ale, kurczę, film zaskoczył mnie pasją twórców włożoną w jego realizację. I z miłą chęcią obejrzę go ponownie.